የምትሞትለት ሰው ከሌለ ለምን ትኖራለህ ። ለሰው እና ለነጻነት ሲሉ መሞት ሁሌም ክብር ነው ። ይህንን ሶቅራጥስ አድርጎታል ፣ ክርስቶስ አድርጎታል ፣ ይስሐቅ ለጥቂት የተረፈው ከሰማይ በወረደለት በግ እንጂ እሱም አባቱን ለመሰማት ሲል ለጥቂት አድርጎት ነበር ። ቴዎድሮስ አድርጎታል ፣ አሰፋ ማሩ አድርጎታል ፣ አስራት ወልደየስ አድርጎታል ። አሳፋሪው ነገር ለሰው ሲሉ መሞት ሳይሆን ፣ ለመኖር ሲሉ ሰው መግደል ነው ። ለሆድ ሲሉ መግደል ብርቅ አይደለም ፣ ሰው ይበላ ዘንድ መሞት ግን ተአምር ነው ! ሞትን አስፈሪ ያደረገው ፣ ነብስን የተሸከማት ኗሪው ነው ። ለጀግና ሰው ፣ የሌሎች መኖር ከሱ መኖር ለሚበልጥበት ሰው ፣ ሞት ገለባ ነው ።
በባህላችንም ሆነ በማንኛውም የሰው ልጅ ታሪክ ውስጥ የሚታወሰው አንዲት ስንጥር ሳይነካው ፣ የግንብ ውስጥ ስዳሃርታ ( የግቢ ውስጥ ቡድሃ ) ሆኖ የኖረና የሞተ ሰው አይደለም ፣ ታሪክ ለሆዳቸው ሲሉ ህዝባቸውን የጨቆኑ ፣ ህሊናቸውን የሸጡ ፣ ሀገራቸውን ያዋረዱ ፣ ሆድ አደሮች መዘክር አይደለም ። ይልቁንም ታሪክ ከነዚህ ሆድ አደሮች ጋ ታግለው ፣ ወጥተው ፣ ወርደው ፣ ከስተው ፣ ጠቁረው ፣ አይሆኑ ሆነው ፣ ከሰውነት ጎዳና ወጥተው ፣ ለራሳቸው አንዳችም ( ቅንጣት ) ታህል ቅሪት ሳያካብቱ ይወታቸውን ለሰው ልጅ ነጻነት ፣ ለሀገራቸው አንድነት ፣ ለህዝባቸው ክብር አሣልፈው የሰጡ ባለታሪኮች አምድ ነው ።
እንደ ጥያቄ የምትሞትለት ከሌለ ለምን ትኖራለህ ? የምታየው በሙሉ የሚያስፈራህ ፣ የምያንቀጠቅጥህ ፣ አንገትህን የምያስደፍው ከሆነ ፣ እወቀው መኖር ካቆምክ ቆይተሃል ። ሰውነት የሚለካው በቁሳዊ በረከትህ ፣ ወይም በሥጋ ክብደትህ፣ ወይም በዓለማዊ እውቀትህ አይደለም ። ሆኖም አያውቅም ። እንኳንስ በዓለማዊ በመንፈሳዊው እውቀትህ ሰውነት አይለካም ። የሰውነት መለኪያው ፣ ሰው ነኝ ባልከው ማንነትህ ላይ ያካበትከው እውነትህ ነው ፣ የተሸከምከው ኃላፊነት እና የተገበርከው መልካም ግብር ነው የሰውነት መለኪያው ። የጀግንነት መለኪያው 17 ዓመት ጫካ መቆየት ፣ ደርግን መደምሰስ አይደለም ። የጀግንነት መለኪያው ፣ ሕይወት ለመልካም ነገር አጋጣሚ በሰጠቻት ሕይወትህ ውስጥ ምን ያህል ቁም ነገር ሰራህባት የሚለው ነው ።